Nacho Vigalondo'nun yazıp yönetip, bir de oynadığı 2007 tarihli Timecrimes, yönetmenin hem ilk hem de şimdiye kadar ki tek filmi.
Son derece zekice kurgulanmış bir film olan Timecrimes, adeta kısıtlı bir bütçe ile bilimkurgunun da alasının çekilebileceğini gösteren bir ders gibi. Tür olarak yapboz tarzında ilerliyor ve her geçen dakika tansiyon yükselmeye devam ediyor. Üstüne üstlük bunu toplamda dört kişiden müteşekkil bir kadro ve iki mekan ile başarıyor.
Filmin baş kişisi Hector, kır evinde eşiyle birlikte kendi halinde yaşayan ama birazcık da meraklı birisi. Zaten tüm olayların başlangıcı da Hector'un bu merakı ile fişekleniyor. Dürbünü ile ormana bakan Hector, genç bir kızı soyunurken görünce ormana doğru gidiyor ve belaya bulaşıyor.
Sonrasında ise zaman içinde yolculuklar ile aynı öykü farklı versiyonlarla ama her seferinde daha da gerilimli bir şekilde yeniden sahneleniyor.
Yönetmen Nacho Vigalondo zamanmakinesi ile tek başına deneyler yapan biliminsanı rolünde sinema tarihinde eşi benzeri görülmemiş atipik bir biliminsanı görüntüsü çiziyor. Zamanda yolculukla ilgili ilginç bir teori ortaya koyuyor.
Filmin finali de oldukça şaşırtıcı. Sıradan insanın daha doğrusu erkeğin zaaflarını ve bu zaafların yol açtıklarını bilimkurgu ve macera sosu ile sunarken kendi esenliği ve eski düzenine kavuşmak için neleri feda edebileceğine dair çarpıcı çıkarımlar yapıyor.
Son olarak Yunus Emre ile bitirelim: "Bir ben vardır bende benden içeru"...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder